غلامحسین عرشی، از بازداشت شده های درگیری های عاشورای سال ۸۸ در تهران، در نامه ای به دادستان تهران از شکنجه هایی که در طول دوران بازجویی در مورد او اعمال شده، از جمله ضرب و شتم با کابل و سیم و ضربه زدن به بیضه ها خبر داده است.
چهره غلامحسین عرشی بیش از یک ماه بعد از درگیری های روز عاشورای سال ۱۳۸۸ در عکس هایی که نیروی انتظامی از معترضان در آن روز منتشر کرده بود، شناسایی و در پی آن آقای عرشی بازداشت شد.
آقای عرشی در دادگاه بدوی در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب و عمومی تهران به ریاست قاضی صلواتی به چهار سال حبس تعزیری محکوم شد و این حکم در دادگاه تجدیدنظر به یک سال حبس تعزیری کاهش یافت.
آقای عرشی در حال حاضر حدود یازده ماه از دوران محکومیتش را گذرانده و در این مدت از مرخصی استفاده نکرده است.
غلامحسین عرشی در نامه خود به عباس جعفری دولت آبادی، دادستان عمومی و انقلاب تهران، نوشته که بعد از انتشار عکس او در وب سایت ها و روزنامه های وابسته به نیروی انتظامی و سپاه پاسداران ایران، ماموران پلیس امنیت او را در منزلش بازداشت کرده و به مدت ده روز قبل از تحویل دادن به زندان اوین، از او بازجویی کرده اند.
به گفته آقای عرشی، این بازجویی ها با ضرب و شتم شدید و فحاشی همراه بوده و بازجوها از او می خواسته اند به آتش زدن خودروهای پلیس و اموال عمومی در روز عاشورای سال ۸۸ اعتراف کند.
آقای عرشی در بخشی از نامه خود درباره بازجویی ها نوشته است: "آن‌ها در این مرحله دستان مرا با دستبند آهنی به صندلی بستند و با کابل و سیم مفتول به جانم افتادند. به گونه ای که تا ماه ها آثار کابل و ضربات سیم مفتول بر بازو‌ها و پا‌هایم به جای مانده و مورد تایید هم بندانم نیز هست. بازجوها برای اجبار به اعتراف به کار نکرده، یعنی آتش زدن خودروهای پلیس، به ضرب و شتم با کابل و سیم قناعت نکرده و با بازکردن پاهای من در حالی که دستانم بسته بود، بیضه های مرا به شدت فشار می داده و به آن ها ضربه می زدند به گونه ای که فریاد من از درد و ضعف به هوا می رفت و جواب التماس و استغاثه های من تنها فحش های ناموسی بود."
غلامحسین عرشی ۳۱ ساله در ادامه نامه خود نوشته که وقتی در جلسه بازپرسی و جلسه دادگاه، این شکنجه ها را به اطلاع قاضی اسدی، بازپرس شعبه ۵ دادسرای تهران، و قاضی صلواتی، قاضی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران رسانده، اما آن دو به این مسئله توجهی نکرده اند.
آقای عرشی تنها انگیزه خود را از نوشتن این نامه، آگاه کردن مردم ایران از برخورد ماموران امنیتی و مسئولان قضایی با معترضان به انتخابات و دستگیرشدگان حوادث عاشورا و حوادث بعد از انتخابات ذکر کرده و نوشته است: "این امر بر من و دیگر دربندشدگان در نظام جمهوری اسلامی ثابت شده است که هیچ گونه رسیدگی به وضع حال حاضر ما و بلایایی که بر سر ما آمده است از سوی دستگاه قضایی نخواهد شد، همچنان که این امر از سوی شما و دیگر همکارانتان در ماه های گذشته ثابت شده است."
آقای عرشی که به جرم اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی به حبس محکوم شده است، خود را از این اتهام مبرا دانسته و نوشته است: "جرم من در روز عاشورا تنها جلوگیری از آسیب رسیدن به ماموران جمهوری اسلامی است که در دست خشم ملت ایران، تاوان رفتار وحشیانه خود را می دادند و به وسیله من و امثال من زنده ماندند و مورد عفو مردم مهربان این سرزمین قرار گرفتند. ۴ سال محکومیت من، احتمالا به علت نجات دادن ماموران نظام جمهوری اسلامی است."
غلامحسین عرشی یکی از هفده زندانی سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین بود که در مرداد سال ۱۳۸۹ و در اعتراض به اوضاع زندان اعتصاب غذا کردند.
تعداد دیگری از متهمان حوادث بعد از انتخابات یراست جمهوری سال ۸۸ از جمله عبدالله مومنی، سخنگوی سازمان دانش آموختگان ایران (دفتر تحکیم وحدت)، محمد نوری زاد و حمزه کرمی (سردبیر وب سایت جمهوریت) در نامه های سرگشاده ای در یک سال و نیم اخیر از شکنجه های گسترده در دوران بازجویی خبر دادند.
سبز مي مانيم، تا هميشه
تجربه ای از برمه: تنها نبردی را می بازیم که رهایش می کنیم
بسپاریم بر سنگ مزارمان تاریخ نزنند؛ تا آیندگان ندانند بی‌عرضگانِ این برهه از تاریخ ما بوده‌ایم
(دکتر فاطمی)
راي سبز من اسم سياه تو نبود!
