Sent to you by Protester via Google Reader:
بیتا موحد
جمهوری اسلامی در دوازده فروردین ماه ۱۳۵۸ با رای قاطع مردم ایران بدنبال انقلابی باشکوه برای کسب آزادی و استقلال بعنوان حکومت رسمی ایران شناخته شد. دو وجهه ای که از همان ابتدا گروهی را خوش نمی آمد و به ای نحو تلاش می کردند که از میزان رای مردم کاسته و با نخبه گرایی و کیفی کردن آرا نقش مردم را کمرنگ کنند. تلاشهایی که با اظهار نظر صریح بنیانگذار جمهوری اسلامی " میزان رای مردم است" آنان را به بیغوله های خود برد تا بعدها در غیاب او به میدان آیند و ثمره سالها مبارزه مردم ایران و خون شهیدان را در پای امیال و خواسته های قربانی کنند.
نگرانی رهبران جنبش سبز از مرگ جمهوری اسلامی و اصرار آنان برای حفظ نظامی که دو مولفه اساسی " جمهوریت و اسلامیت" را با خود دارد نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد، تاکید بر وجه مردمی حکومتی است که مشروعیت خود را مردم می گیرد. حاکمیتی که مردم ولی نعمتانش هستند نه صاحبان زر و زور و تزویر. حاکمیتی که مردم نامحرم نیستند و رای آنان به ارکان حکومت ارزش و اقتدار می دهد و حاکمیت مشروعیت خود را از عوالم قدسی و ماورایی نمی گیرد. حکومتی که نماینده افکار عمومی و خادم مردم است. نه حکومتی که برای مردم خط و نشان می کشد و با سرکوب هر صدای متفاوتی را در گلو خاموش می کند.
پس از انتخابات مهندسی شده ریاست جمهوری ۱۳۸۸ میرحسین موسوی به صراحت عنوان کرده بود آنچه اینان تدارک دیده اند تحمیل یک "زندگی سیاسی جدید" است. زندگی سیاسی که دیگر نه اسلامیت دارد و نه جمهوریت. او هشدار داده بود که دستاورد یک انتخابات مهندسی شده چه کسانی را خشنود می کند "یک دسته آنان که از ابتدای انقلاب در مقابل امام صف‌آرایی کردند و حکومت اسلامی را همان استبداد صالحان دانستند" همان ها که عرصه بر مردم تنگ کرده اند و " به گمان باطل خود می‌خواهند مردم را به زور به بهشت ببرند". و دسته دیگری که سه دهه است در بزنگاه این ملت کمین کرده اند تا "با ادعای دفاع از حقوق مردم" دیانت و اسلام را مانع تحقق جمهوریت بدانند و فاتحه دین را بخوانند.
و اینک شیخ در بند هشدار می دهد که انتخابات دوازده اسفند با مقدماتی که برای آن فراهم شده است، تیر آخر بر پیکر این نظام است. نظامی که می خواست الگوی یک نظام ارزشی مبتنی بر دین رحمانی در زمان مرگ ایدئولوژی ها باشد. تلاشی که طی سه سال گذشته برای حفظ این نظام صورت گرفت و می گیرد. فعالان سیاسی و انقلابیونی که به حبس و هجرت رفتند چون می خواستند جمهوری اسلامی بماند نه حکومتی که عده ای بر خلاف نص صریح قانون اساسی به راه انداخته اند. در چنین نظامی که دیگر نه اسلامی است و نه جمهوری بهترین راه برگزاری انتخابات همان پیشنهادی است که مهدی کروبی از زندان خانگی اش داده است. تشکیل شورای عالی انتخابات برای اینکه این تتمه آبروی اسلام و روحانیت حفظ شود. تعبیری که میرحسین موسوی نیز در اعتراض به نحوه برگزاری انتخابات مهندسی شده ریاست جمهوری گفته بود " انتخابات درجه دو انتصابی". انتخاباتی که دیگر مردم نقشی در آن ندارند. این اعضای شورای نگهبان و سرداران سپاه هستند که تشخیص می دهند مردم به چه کسی رای دهند و چه کسانی از صندوق رای بیرون بیاید. صندوق های رای همان نمایشی است که کاریکاتورش را این روزها مردم در همه جا شاهدند. از هر چیزی فقط پوسته ای مانده و محتوای آن از اصل خالی شده و دل به نام ها خوش کرده اند و انتخابات برپا می کنند، برای حضور مردم جشن و پایکوبی می کنند در سیمایی که رنگ ملی ندارد. فردای انتخابات می خواهند همه به خانه هایشان بازگردند تا باز چهار سال دیگر بگذرد و نیاز باشد به نمایش قدرت مردم در پای صندوق های رایی که تجلی اراده مردم نخواهد بود.
برای سبزها حاکمیت مردم بر سرنوشت خویش از جمله اصول خدشه ناپذیر است و انتخابات مناسب ترین شیوه تحقق آن است اما انتخاباتی آزاد، رقابتی، غیرگزینشی و منصفانه که شفافیت و سلامت آن کاملا قابل تضمین باشد*، بی شک مردم با اعمال هر گونه صلاحیت خودسرانه و گزینشی مغایر قانون اساسی مبارزه می کنند و همانگونه شیخ شجاع در پیامش پیش بینی کرده است " مردم در فرصتی مناسب، ارزش های موجود در قانون اساسی سال ۵۸ را، البته با اصلاحاتی که در گذر زمان ضروری می‌نماید، احیا می کنند."
"فاما الزبد فیذهب جفاء و اما ما ینفع الناس فیمکث فی الارض" اما کف به کناری رود و از بین رود، اما آنچه به مردم سود مىرساند در زمین مىمانَد.
* منشور سبز
Things you can do from here:
- Subscribe to .: سحام نيوز :. using Google Reader
- Get started using Google Reader to easily keep up with all your favorite sites
